ทำการนิคมฯ ให้สามารถให้บริการแบบ One stop service แบบนี้ดีไหม?

บันทึกหลักการและเหตุผล

ประกอบร่างพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติการนิคมแห่งประเทศไทย (ฉบับที่ ..)

พ.ศ. ....

                       

หลักการ

แก้ไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติการนิคมอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย พ.ศ. ๒๕๒๒  ดังต่อไปนี้

(๑) แก้ไขเพิ่มเติมวัตถุประสงค์ของการนิคมอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทยให้ครอบคลุมการจัดให้มีนิคมอุตสาหกรรมทั้งในประเทศและต่างประเทศ และเพื่อให้การประกอบกิจการของการนิคมอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทยคล่องตัวมากขึ้น เพื่อให้การนิคมอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทยสามารถใช้ประโยชน์จากประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนได้อย่างเต็มที่ (แก้ไขเพิ่มเติมมาตรา ๖)

(๒) กำหนดให้การดำเนินการหรือการกระทำใดภายในนิคมอุตสาหกรรมที่มีกฎหมายกำหนดให้ผู้ดำเนินการหรือผู้กระทำต้องได้รับอนุมัติ อนุญาต ใบอนุญาต หรือความเห็นชอบจากเจ้าหน้าที่ เจ้าพนักงาน พนักงานเจ้าหน้าที่ หน่วยงานของรัฐ หรือคณะกรรมการตามกฎหมาย หรือต้องจดทะเบียนหรือแจ้งให้เจ้าหน้าที่ เจ้าพนักงาน พนักงานเจ้าหน้าที่ หน่วยงานของรัฐ หรือคณะกรรมการตามกฎหมายนั้นทราบก่อน ให้เป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการนั้น แต่การอนุมัติ อนุญาต ออกใบอนุญาต ให้ความเห็นชอบ รับจดทะเบียน หรือรับแจ้งซึ่งเป็นอำนาจหน้าที่ของเจ้าหน้าที่ เจ้าพนักงาน พนักงานเจ้าหน้าที่ หน่วยงานของรัฐ หรือคณะกรรมการตามกฎหมายว่าด้วยการนั้น ให้เป็นอำนาจหน้าที่ของผู้ว่าการหรือผู้ซึ่งผู้ว่าการมอบหมาย เพื่อให้การนิคมอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทยสามารถให้บริการแบบจุดเดียวเบ็ดเสร็จภายในนิคมอุตสาหกรรมได้อย่างสมบูรณ์ โดยเรียกเก็บค่าบริการเพิ่มได้ (เพิ่มเติมมาตรา ๔๓/๑ มาตรา ๔๓/๒ และมาตรา ๔๓/๓)

(๓) แก้ไขเพิ่มเติมให้ประกอบอุตสาหกรรมและผู้ประกอบพาณิชยกรรมอาจได้รับอนุญาตให้ถือกรรมสิทธิ์ในอาคารชุดในนิคมอุตสาหกรรมหรือในเขตประกอบการเสรีเพื่อประกอบกิจการได้ตามจำนวนเนื้อที่ที่คณะกรรมการเห็นสมควรแม้ว่าจะเกินกำหนดที่จะพึงมีได้ตามกฎหมายอื่น (แก้ไขเพิ่มเติมมาตรา ๔๔ วรรคหนึ่ง)

(๔) แก้ไขเพิ่มเติมให้ของที่นำเข้ามาในราชอาณาจักรหรือวัตถุดิบภายในราชอาณาจักรที่นำเข้าไปในเขตประกอบการเสรีเพื่อพาณิชยกรรมโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อส่งออกไปนอกราชอาณาจักร ได้รับยกเว้นไม่อยู่ภายในบังคับของกฎหมายในส่วนที่เกี่ยวกับการควบคุมการนำเข้ามาในราชอาณาจักร การส่งออกไปนอกราชอาณาจักร การครอบครองหรือการใช้ประโยชน์ซึ่งของดังกล่าว หรือเกี่ยวกับการควบคุมมาตรฐานหรือคุณภาพ การประทับตราหรือเครื่องหมายใด ๆ แก่ของนั้นด้วย เพื่อรองกับการพัฒนานิคมอุตสาหกรรมโลจิสติกส์ (แก้ไขเพิ่มเติมมาตรา ๔๙ วรรคหนึ่ง)

  

เหตุผล

                   โดยที่กฎหมายว่าด้วยการนิคมอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทยที่ใช้บังคับอยู่ในปัจจุบันไม่ครอบคลุมการจัดให้มีนิคมอุตสาหกรรมในต่างประเทศซึ่งทำให้การนิคมอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย (กนอ.) ไม่สามารถใช้ประโยชน์จากประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนได้อย่างเต็มที่ และกฎหมายปัจจุบันไม่เปิดช่องให้ กนอ.จัดตั้งบริษัทจำกัดหรือบริษัทมหาชนจำกัดเพื่อประกอบธุรกิจที่เกี่ยวข้องหรือต่อเนื่องกับกิจการของ กนอ.  นอกจากนี้ ผู้ว่าการ กนอ. มีอำนาจอนุมัติอนุญาตในเขตนิคมอุตสาหกรรมเฉพาะกฎหมายว่าด้วยโรงงาน กฎหมายว่าด้วยการควบคุมการก่อสร้างอาคาร และกฎหมายว่าด้วยการผังเมืองเท่านั้น ทำให้ กนอ. ไม่สามารถให้บริการแก่ผู้ประกอบกิจการในนิคมอุตสาหกรรมแบบจุดเดียวเบ็ดเสร็จได้ อีกทั้งบทบัญญัติเกี่ยวกับของที่นำเข้ามาในราชอาณาจักรหรือวัตถุดิบภายในราชอาณาจักรที่นำเข้าไปในเขตประกอบการเสรีก็ไม่ครอบคลุมการนำเข้ามาเพื่อพาณิชยกรรม อันทำให้ กนอ. ไม่สามารถพัฒนานิคมอุตสาหกรรมโลจิสติกส์  สมควรแก้ไขบทบัญญัติดังกล่าวให้เหมาะสมยิ่งขึ้น  จึงจำเป็นต้องตราพระราชบัญญัตินี้

ร่าง

พระราชบัญญัติ

การนิคมอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย (ฉบับที่ ..)

พ.ศ. ....

                  

.........................................

.........................................

.........................................

.............................................................................................................................................................................

                   โดยที่เป็นการสมควรแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายว่าด้วยการนิคมอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย

..............................................................................................................................................................................

                   มาตรา ๑  พระราชบัญญัตินี้เรียกว่า “พระราชบัญญัติการนิคมอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย (ฉบับที่ ..) พ.ศ. .... ”

                   มาตรา ๒  พระราชบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป 

                   มาตรา ๓  ให้ยกเลิกความในมาตรา ๖ แห่งพระราชบัญญัติการนิคมอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย พ.ศ. ๒๕๒๒ และให้ใช้ความต่อไปนี้แทน

                   “มาตรา ๖  ให้จัดตั้งการนิคมอุตสาหกรรมขึ้น เรียกว่า “การนิคมอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย” เรียกโดยย่อว่า “กนอ.” และให้เป็นนิติบุคคล มีวัตถุประสงค์ดังต่อไปนี้

                     (๑) การจัดให้ได้มาซึ่งที่ดินที่เหมาะสมทั้งในประเทศและต่างประเทศเพื่อจัดตั้งหรือขยายนิคมอุตสาหกรรมหรือเพื่อดำเนินธุรกิจอื่นที่เป็นประโยชน์ หรือเกี่ยวเนื่องกับ กนอ.

                    (๒) การปรับปรุงที่ดินตาม (๑) เพื่อให้บริการ ตลอดจนจัดสิ่งอำนวยความสะดวกในการดำเนินงานและการดำรงชีวิตที่ดีของผู้ประกอบอุตสาหกรรมและผู้ประกอบพาณิชยกรรม และผู้ประกอบกิจการอื่นที่เป็นประโยชน์หรือเกี่ยวเนื่องกับการประกอบอุตสาหกรรมหรือการพาณิชยกรรม เช่น การจัดให้มีที่พักอาศัย ถนน ไฟฟ้า ประปา ท่าเรือ ระบบการขนส่ง ระบบระบายน้ำ ระบบสื่อสารโทรคมนาคมและเทคโนโลยีสารสนเทศ ระบบป้องกันอุบัติภัย ระบบควบคุมและจัดการน้ำเสีย ขยะมูลฝอย และมลภาวะอื่น ระบบการบำรุงรักษาสิ่งแวดล้อม ระบบรักษาความปลอดภัย เป็นต้น

                    (๓) การให้เช่า ให้เช่าซื้อ และขายอสังหาริมทรัพย์หรือสังหาริมทรัพย์ในนิคมอุตสาหกรรมหรือเพื่อประโยชน์แก่กิจการของนิคมอุตสาหกรรมโดยตรง

                    (๔) จัดตั้งบริษัทจำกัดหรือบริษัทมหาชนจำกัดเพื่อประกอบธุรกิจที่เกี่ยวข้องหรือต่อเนื่องกับกิจการของ กนอ.

                    (๕) เข้าร่วมกิจการหรือร่วมดำเนินงานกับหน่วยงานอื่นไม่ว่าจะเป็นของเอกชนหรือของรัฐทั้งในประเทศและนอกประเทศ หรือกับองค์การระหว่างประเทศ หรือถือหุ้นในบริษัทจำกัด หรือบริษัทมหาชนจำกัด  ทั้งนี้ เพื่อประโยชน์แก่กิจการอันอยู่ในวัตถุประสงค์ของ กนอ.

                    (๖) การส่งเสริมและควบคุมนิคมอุตสาหกรรมของเอกชนหรือของหน่วยงานของรัฐ”

                   มาตรา ๔  ให้เพิ่มความต่อไปนี้เป็นมาตรา ๔๓/๑ และมาตรา ๔๓/๒ และมาตรา ๔๓/๓ แห่งพระราชบัญญัติการนิคมอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย พ.ศ. ๒๕๒๒

                   “มาตรา ๔๓/๑  บรรดาการดำเนินการหรือการกระทำใดภายในนิคมอุตสาหกรรมที่มีกฎหมายกำหนดให้ผู้ดำเนินการหรือผู้กระทำต้องได้รับอนุมัติ อนุญาต ใบอนุญาต หรือความเห็นชอบจากเจ้าหน้าที่ เจ้าพนักงาน พนักงานเจ้าหน้าที่ หน่วยงานของรัฐ หรือคณะกรรมการตามกฎหมาย หรือต้องจดทะเบียนหรือแจ้งให้เจ้าหน้าที่ เจ้าพนักงาน พนักงานเจ้าหน้าที่ หน่วยงานของรัฐ หรือคณะกรรมการตามกฎหมายนั้นทราบก่อน ให้เป็นไปตามกฎหมายว่าด้วยการนั้น แต่การอนุมัติ อนุญาต ออกใบอนุญาต ให้ความเห็นชอบ รับจดทะเบียน หรือรับแจ้งซึ่งเป็นอำนาจหน้าที่ของเจ้าหน้าที่ เจ้าพนักงาน พนักงานเจ้าหน้าที่ หน่วยงานของรัฐ หรือคณะกรรมการตามกฎหมายว่าด้วยการนั้น ให้เป็นอำนาจหน้าที่ของผู้ว่าการหรือผู้ซึ่งผู้ว่าการมอบหมาย

                    ในการอนุมัติ อนุญาต ออกใบอนุญาต ให้ความเห็นชอบ รับจดทะเบียน หรือรับแจ้งตามวรรคหนึ่ง ผู้ว่าการหรือผู้ซึ่งผู้ว่าการมอบหมายต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขที่กำหนดไว้กฎหมายว่าด้วยการนั้น และต้องแจ้งผลการอนุมัติ อนุญาต ออกใบอนุญาต ให้ความเห็นชอบ รับจดทะเบียน หรือรับแจ้งดังกล่าวให้เจ้าหน้าที่ เจ้าพนักงาน พนักงานเจ้าหน้าที่ หน่วยงานของรัฐ หรือคณะกรรมการตามกฎหมายว่าด้วยการนั้นทราบด้วยตามวิธีการที่เจ้าหน้าที่ เจ้าพนักงาน พนักงานเจ้าหน้าที่ หน่วยงานของรัฐ หรือคณะกรรมการตามกฎหมายว่าด้วยการนั้นกำหนด

                    ความในวรรคหนึ่งไม่ใช้บังคับแก่การดำเนินการตามกฎหมายว่าด้วยการส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ

                    มาตรา ๔๓/๒  ในกรณีที่เห็นสมควร ผู้ว่าการจะทำความตกลงกับเจ้าหน้าที่ เจ้าพนักงาน พนักงานเจ้าหน้าที่ หน่วยงานของรัฐ หรือคณะกรรมการตามกฎหมายที่เกี่ยวข้องเพื่อส่งเจ้าหน้าที่ซึ่งมีความรู้ความชำนาญในการอนุมัติ อนุญาต ออกใบอนุญาต ให้ความเห็นชอบ รับจดทะเบียน หรือรับแจ้งตามาตรา ๔๓/๑ มาช่วยเหลือ แนะนำ หรือร่วมปฏิบัติหน้าที่กับเจ้าหน้าที่ของ กนอ. เพื่อให้การอนุมัติ อนุญาต ออกใบอนุญาต ให้ความเห็นชอบ รับจดทะเบียน หรือรับแจ้ง เป็นไปตามมาตรฐานเดียวกันก็ได้

                    มาตรา ๔๓/๓  ในการอนุมัติ อนุญาต ออกใบอนุญาต ให้ความเห็นชอบ รับจดทะเบียน หรือรับแจ้งตามมาตรา ๔๓/๑ ให้ผู้ว่าการหรือผู้ซึ่งผู้ว่าการมอบหมายเรียกเก็บค่าธรรมเนียมตามที่กฎหมาย ข้อบัญญัติ หรือเทศบัญญัติกำหนดไว้ และให้ส่งเป็นรายได้ของส่วนราชการ รัฐวิสาหกิจ หน่วยงานอื่นของรัฐ หรือองค์การปกครองส่วนท้องถิ่นที่มีอำนาจเรียกเก็บค่าธรรมเนียมนั้น

                    ให้ กนอ. มีอำนาจเรียกเก็บค่าบริการในการอนุมัติ อนุญาต ออกใบอนุญาต ให้ความเห็นชอบ รับจดทะเบียน หรือรับแจ้งนอกเหนือจากค่าธรรมเนียมตามวรรคหนึ่ง ไม่เกินอัตราที่คณะกรรมการกำหนด เงินค่าบริการดังกล่าวให้ส่งเป็นรายได้ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่นิคมอุตสาหกรรมนั้นตั้งอยู่ในอัตราร้อยละสิบของค่าบริการที่เรียกเก็บได้

                    ถ้าพื้นที่ของนิคมอุตสาหกรรมนั้นครอบคลุมพื้นที่ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเกินหนึ่งองค์กร การจัดสรรเงินตามวรรคสองให้เป็นไปตามที่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นตกลงกัน ในกรณีที่ตกลงกันไม่ได้ ให้ผู้ว่าราชการจังหวัดที่กำกับดูแลองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นดังกล่าวเป็นผู้วินิจฉัยชี้ขาด ถ้ามีผู้ว่าราชการจังหวัดที่เกี่ยวข้องมากกว่าหนึ่งจังหวัด ให้ผู้ว่าราชการจังหวัดที่เกี่ยวข้องประชุมร่วมกันเพื่อวินิจฉัยชี้ขาด”

                   มาตรา ๕  ให้ยกเลิกความในวรรคหนึ่งของมาตรา ๔๔ แห่งพระราชบัญญัติการนิคมอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย พ.ศ. ๒๕๒๒ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติการนิคมอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย (ฉบับที่ ๓) พ.ศ. ๒๕๓๙ และให้ใช้ความต่อไปนี้แทน

                   “มาตรา ๔๔ ผู้ประกอบอุตสาหกรรมและผู้ประกอบพาณิชยกรรมอาจได้รับอนุญาตให้ถือกรรมสิทธิ์ในที่ดินหรืออาคารชุดในนิคมอุตสาหกรรมหรือในเขตประกอบการเสรี แล้วแต่กรณี เพื่อประกอบกิจการได้ตามจำนวนเนื้อที่ที่คณะกรรมการเห็นสมควรแม้ว่าจะเกินกำหนดที่จะพึงมีได้ตามกฎหมายอื่น”

                   มาตรา ๖  ให้ยกเลิกความในวรรคหนึ่งของมาตรา ๔๙ แห่งพระราชบัญญัติการนิคมอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย พ.ศ. ๒๕๒๒ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติการนิคมอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย (ฉบับที่ ๔) พ.ศ. ๒๕๕๐ และให้ใช้ความต่อไปนี้แทน

                   “มาตรา ๔๙  ในกรณีการนำของเข้ามาในราชอาณาจักรหรือนำวัตถุดิบภายในราชอาณาจักรเข้าไปในเขตประกอบการเสรีเพื่อผลิต ผสม ประกอบ บรรจุ หรือดำเนินการอื่นใดกับของนั้น หรือเพื่อพาณิชยกรรม โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อส่งออกไปนอกราชอาณาจักร ให้ของนั้นได้รับยกเว้นไม่อยู่ภายในบังคับของกฎหมายในส่วนที่เกี่ยวกับการควบคุมการนำเข้ามาในราชอาณาจักร การส่งออกไปนอกราชอาณาจักร การครอบครองหรือการใช้ประโยชน์ซึ่งของดังกล่าว หรือเกี่ยวกับการควบคุมมาตรฐานหรือคุณภาพ การประทับตราหรือเครื่องหมายใด ๆ แก่ของนั้น แต่ไม่รวมถึงกฎหมายว่าด้วยศุลกากร ทั้งนี้ ตามหลักเกณฑ์ วิธีการและเงื่อนไขที่คณะกรรมการกำหนด”

                   มาตรา ๗  ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงอุตสาหกรรมรักษาการตามพระราชบัญญัตินี้

ผู้รับสนองพระบรมราชโองการ

    ......................................

        นายกรัฐมนตรี