เมื่อกลางวันแวะรับประทานอาหารกลางวันก่อนเดินทางกลับบ้านหลังจบการประชุมนอกสถานที่อันหนักหน่วงที่ร้านอาหารเล็ก ๆ ชายหาดพลา แห่งทะเลระยอง เพราะงบน้อย
ก่อนเดินไปหาโต๊ะนั่ง เหลือบไปเห็นชายหนุ่มเหลือน้อยท่าทางเคยหล่อมาก่อนขี่มอไซฮอนด้ารุ่นที่ออกขายเมื่อสมัยเพลงอ้ายมอเตอร์ไซค์ไปไหนมาเจ้ายังดังมาจอดริมทาง
รถพี่เขาพ่วงข้างมาด้วยนะ บนรถพ่วงมีปลาหมึกแขวนเป็นราว และอุปกรณ์ปิ้งและบดปลาหมึกครบครัน ดูทรงแล้วอุปกรณ์ของพี่เขาผ่านศึกมาโชกโชน น่าจะอายุไม่ต่ำกว่าสามสิบปี
ความเก๋าของพี่เขาดึงดูดผมให้เดินเข้าไปหาอย่างไม่ลังเล ปากร้องสั่งหมึกเล็กตัวละยี่สิบบาทไปสองตัว เขาหยิบหมึกมาอย่างกระฉับกระเฉง วิญญาณพ่อค้าทำให้เขาดูมีขีวิตชีวา ปิ้งไปเล่าไปถึงอดีตกาลอันรุ่งโรจน์สมัยหนุ่ม ๆ โดยผมไม่ต้องถาม
เชื่อไหม พี่เขาเล่าถึงอดีตรักที่ผ่านมาให้ผมฟังเสียอย่างนั้น และนั่นทำให้ผมรู้สึกว่ากำลังคุยกับเจมส์ บอนด์ ได้อย่างน่าประหลาด
เขาเล่าว่าเมื่อหนุ่ม ๆ เขาหล่อมาก จึงมีภรรยาหลายคนในเวลาเดียวกันตามรายทางที่ขับมอไซค์คู่ใจคันนี้ไปขายปลาหมึกปิ้ง เขาต้องแวะทุกบ้านอย่างสม่ำเสมอเพราะรักทุกคน
อา...ช่างเป็นผู้ชายที่อบอุ่นอะไรเช่นนี้
ด้วยความอยากรู้ ผมถามเขาว่าพี่มีของดีอะไร สาว ๆ จึงได้ยินยอมตกร่องปล่องชิ้นด้วยและไม่ทะเลาะกัน เขายิ้มกว้างจนเห็นฟันหลอแล้วตอบว่า
"ผมไม่มีของดีอะไรหรอกครับ มีพออยู่พอกินไม่ขัดสน คารมก็ไม่ดี ... ผมมีแต่ความจริงใจ" ...
ว้าว ... คลาสสิคโพด ๆ
พี่เขาเล่าว่า คุณเชื่อไหม บางทีภรรยาคนไหนขัดสนเงินทอง เขารู้ว่าผมจอดขายตรงนี้ประจำก็มาหา ผมก็ช่วยเหลือเขาพันสองพันตามแต่เราจะพอมี แล้วก็กำชับเขาว่าให้เอาเงินไปใช้ตามความมุ่งหมายโดยเร็วอย่าได้ช้า ผมเดาว่าพี่คงเห็นเขามีปัญหาจึงเร่งเขาไป ช่างน่านับถือน้ำใจอะไรเช่นนั้น จึงเอ่ยปากชมด้วยความจริงใจ
เจมส์ บอนด์ หัวเราะฟันขาวแล้วบอกว่า "ให้อยู่นานไม่ได้หรอกคุณ ก็บอกแล้วไงว่าผมมีหลายคน อยู่กับคนนี้นาน เดี๋ยวคนอื่นมาเห็นเข้า ผมก็แย่น่ะซี เราต้องบริหารจัดการความเสี่ยงให้ดี" แล้วเขาก็ส่งหมึกปิ้งที่บดแล้วให้ผมพร้อมถ้วยน้ำจิ้ม
ปลาหมึกปิ้งของพี่เขาอร่อยจริง และทำให้ผมได้เรียนรู้ว่าการบริหารความเสี่ยงเป็นศิลปะ ถึงเรียนให้ตายถ้าใช้ไม่เป็นก็สู้พ่อค้าปลาหมึกปิ้งเจ้านี้ไม่ได้
ที่เขาว่าความรู้ท่วมหัว เอาตัวไม่รอดไง
คริ ๆ ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น