วันอาทิตย์ที่ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2558

Inside Licensing Facilitation Act by Chintapun Dansubutra

Thailand’s Facilitation Act:
Easing Business Regulations and Upgrading Transparency
Luncheon Talk
by
Chintapun Dansubutra
Senior Legal Officer
Office of the Council of State
Hosted by
The American Chamber of Commerce’s Legal Committee
Monday 20 July 2015
Plaza Athenee Hotel, Bangkok

*********

Ladies and Gentlemen,

As Khun Pakorn has told us, the Licensing Facilitation Act was borne out of the attempt of the Law Reform Commission or the LRC to reduce unnecessary administration cost and burden created by licensing system.  In the LRC’s view, the licensing system in the past was used as a control mechanism by the government to control and regulate most of private activities, the mechanism that was believed to be suitable for that time.

However, since then the world legal concept has evolved from heavy regulation to deregulation in the 80s before proceeding to better regulations in 2000s, and to better regulations for better lives nowadays.  The LRC is of the opinion that, the close control of government through licensing is no longer compatible with trade liberalization environment of the world today.

This is because, under the licensing system, the power to grant a license is entrusted to Official or authority by Acts of Parliament with vast discretionary power.  And in most cases, the Legislators have even delegated the powers to lay down subordinate legislations to determine rules, procedure and conditions for the granting of each license to Official or authorities as he thinks appropriate.

The rationale for entrusting very vast discretionary power to Official or authority came from the perception that, those Officials or authorities were deemed to be the people who were more knowledgeable than those in private sector at that time.  Even though such rationale may no longer hold true in today’s word, this inherit perspective can still be found in many laws and regulations that have been enacted recently.

With vast discretionary power and broad power to lay down rule for licensing process, the granting of most licenses today depends largely on merit and ethic of Official or authority in each case, which has resulted in inconsistency and unpredictability in the decision of Official or Authority regarding the grant of license. 

And the effect of such inconsistency and unpredictability in licensing system has not only caused unnecessary burden to the public, but it has also created opportunity for nepotism and corruption in Thailand as well.

The LRC has found the situation to be critical. This is because the unnecessary and excessive burdens that licensing has brought to the public is likely to affect trust in Thai legal system.  And when the trust in Thai legal system declines, not only investment in Thailand will be quickly evaporated, but the enforcement of laws would be very difficult if not impossible.

Another hard fact about bureaucracy in Thailand is that, almost all authorities do their works without collaboration with others, even within the same agency.  Working with others in concert manner is something strange in Thailand’s bureaucracy.  People, therefore, have to do hard work at their own cost when dealing with bureaucracy.

If one wants to start a business, he has to find out by himself which license is needed and which authority is responsible for such license.  Where is location of the office of such authority?  And what are documents needed for application for license or permission?

Moreover, since workflow and timeframe for processing of licensing application are normally different from authority to authority, and they are not easily accessible by the public, the people and investors therefore do not know when the license will be granted or how long they have to wait for the license.

The LRC has found this situation unacceptable.  This is because the situation has caused unnecessary administrative burden in term of compliance and administrative costs to the public and businesses.  And this even result in corruption and bribery practices.  But to solve such problems, it is necessary to re-examined and re-evaluated the appropriateness of all the laws that use of close government control system.

In the LRC’s opinion, the use of close government control system for granting license, permit or registration should limit only to certain activities or businesses that directly relate to national security, public order, public health or good moral.

Nevertheless, since Thailand has over 650 Acts of Parliament that are currently in-force and over 2000 licenses, permits or registrations, to review each law or each licensing was deemed to be unsuitable way, simply because it would take several years to complete such task.

The LRC then turned back to analyze these problems again and came to conclusion that the problem of Thai licensing system, in fact, stem from the vast discretion power of authority entrusted by the law.  Such vast discretionary power without proper transparency and accountability is the underlying problem of Thai licensing system.  Hence, in order to resolve the problem, the LRC has proposed that:

First, the standard procedure for the granting of license shall be set up by the Act of Parliament in which all government agencies or authorities have to comply with;

Second, in order to create transparency, such standard procedure must require all authorities to disclose to the public the rules, procedure, conditions, costs and period of time for the applying and granting of each license, as well as all documents and evidences which shall be submitted altogether with the application;

Third, to ensure the ease of licensing, the Act of Parliament on standard procedure for granting license must specifically prescribe that, if any official fails to comply with such standard rule and the manual, he must be subjected to disciplinary action and may even be subjected to criminal penalty in some cases;

Lastly, in order to make current laws and regulations become more dynamic, each authority, with close stakeholders’ consultation, must be charged with a responsibility to review the law that empowers him to grant license as to whether such licensing should be improved, repealed or replaced by any other measures on every certain period of time.

The LRC therefore drafted the Licensing Facilitation bill upon these principles, and submitted it to the Cabinet.  It should be noted that, this bill was one of the first six bills that the current government submitted to the National Legislative Assembly.  This demonstrates that the government has set priority for reducing burden of the public and dealing with transparency problems above all.  The bill had been approved by the National Legislative Assembly and published in the Government Gazette on the 22nd of January 2015, and it will come into force at the expiration of 180 days as from the date of its publication, which is indeed tomorrow.

Now let me turn to the main substance of the Licensing Facilitation Act. The first question anyone would ask is that “To whom this so-called the Licensing Facilitation Act applies to?” And what is the scope of this Act?

The answer is simply that, this Act applies to all government agencies, regardless whether they are a central government agency, local administration, public organization or even professional association such as the engineering council or the medical council. It could be said that if an agency has been empowered by law to grant license, permit or registration, it will be subject to the Licensing Facilitation Act.

Despite broad scope of application, there are still a few exceptional cases where the Licensing Facilitation Act will not apply.  These exceptional cases in the Licensing Facilitation Act are:
(1) the Parliament and the Cabinet;
(2) the Court’s procedure and judgment, and the performance of duty of Official in civil case in accordance with civil procedure;
(3) the execution under the criminal procedure;
(4) the licensing under the law on natural resources and environment;
(5) the licensing related to military strategic operation, including laws related to arms control and private armory; and finally
(6) any other activity or agency that shall be prescribed later by a Royal Decree.

In this regard, I would like to point out that, despite the possibility that some additional activities or agency might be exempted from the compliance with this Act by mean of the promulgation of a Royal Decree at the latter time, the Council of State or Krisdika has already given recommendation to the Cabinet that, the measures under this law should be applied to the greatest extent. Since this Act will enhance transparency in public governance and eases the burden of businesses, both local and foreign investors.  Hence, I don’t think we will see the Royal Decree on the additional exemption anytime soon.

As for other substantial part of the Licensing Facilitation Act, this Act contains four major elements that are based on the aforementioned proposal of the LRC.  These four key elements are:
(1)         Licensing Manual and Standard Proceeding for Licensing Application
(2)         Review of Licensing and Licensing Process
(3)         Reduction of License Renewal Process, and
(4)         Establishment of Service Link Center and One Stop Service Center

For the Licensing Manual and Standard Proceeding for Licensing Application, Section 7 of the Licensing Facilitation Act requires any government agency or authority that has been entrusted by law to grant any license, to prepare a manual for licensing application.  The licensing manual, as stipulated by the Licensing Facilitation Act, must at least contain rules, procedure and conditions (if any) for the application for license together with workflow, period of time for  processing, as well as the list of documents or evidences that are needed to submit with the application.

The Act also requires that such manual must be made available both electronically via website of the agency or authority and displayed at the place for submission.  The hard copy of the manual must also be provided upon request from individual with minimal cost as prescribed in the manual.

The licensing manual that is stipulated under this Act is the most crucial element in creating transparency in the licensing process.  This is because, with the manual that lays out the workflow together with precise timeframe, the public will be, for the first time, able to understand the process and gauge efficiency of each licensing process and agency.

And by disclosing criteria or conditions in making decision for granting licensing, the public will also be able to examine or scrutinize the decision of official regarding licensing, and protecting their own interests, especially in the case where there is an abusive of discretionary power by official in charge.

The requirement for documents or evidences that are needed for submission with a licensing application is also another prominent feature of the manual.  Section 8 of the Act places the duty to the Official at the counter to examine the application as well as attached documents or evidences upon submission of such application without any delay.

Where there is any defect in the application or certain required document or evidence is missing, the Official at the counter shall first notify the applicant to fix it.   However, in the case where the applicant cannot correct or amend such defect at that moment, the Official is required by this Act to make a written record of the defect or requirements that are needed to be fulfilled as well as specified a clear timeframe.

Then both official and the applicant shall sign their names on that record.  A copy of that record must be given to the applicant to keep as evidence which is very important in case the applicant should decide to bring any case against such Official in the future.

Apart from being evidence, such record also has other significant consequence.  In the case where the application has been corrected or the missing documents or evidences have been fulfilled as specified in the aforesaid record, the Official can no longer refuse such application on the ground of defect or insufficient documents or evidences.  The only ground that the application can be rejected now is negligence or dishonest in the performance of duties of the Official who has signed the record.

In such case, the authority in charge of granting license may still order as he sees fit including calling for additional documents or evidences, but in doing so, he is also require by Section 8 of the Act to bring disciplinary action or a charge against the relevant officials at least on the ground of negligence.

The real world effect of this requirement of the Act to bring charge against the relevant Officials is yet to be seen, since this is the first time such requirement has ever appeared in Thai legislation.  The LRC is expecting that the requirement will, in any case, promote accountability in performance of duties of Official in granting license and, at the same time, eliminate the dishonest practices or tactics of some Official in carry on calling for additional documents or evidences in order to delay licensing application process as we see nowadays.

It should be noted here that, in the case where the applicant fails to comply with the requirement on the record within prescribed period or timeframe, Section 9 of the Licensing Facilitation Act stipulates that, the Official, in such case, must return the application together with written statement of the ground for the return.  And in such case, the applicant can choose, either to appeal against the decision in accordance with the law on administrative procedure, or alternatively, simply submit a new application.

Apart from rules, procedure and conditions for the application, workflow, as well as the list of documents or evidences, the Licensing Facilitation Act also requires the licensing manual to specify period of time to process application.  While the agency may, choose either to put exact time or maximum period needed for processing application, Section 10 of the Licensing Facilitation Act requires that Official or authority to complete the processing of application within the period prescribed in the licensing manual, and notify the result to the applicant within seven days as from the date he finishes the consideration.

And in the case where the Official or authority is unable to finish his consideration within the specified timeframe, the Licensing Facilitation Act also stipulate that, such Official or authority shall notify in writing the ground of delay to the applicant every seven days.  Also he must submit a copy of such notification letter to the Public Sector Development Commission or PDC every times, so that the PDC, which is the third party, is made aware of the delayed case. 

And if the PDC is of opinion that such delay is caused by unreasonable ground or by inefficiency in part of the authority or the related agency, Section 10 of the Act also entrusts the PDC with the power to report such case to the Cabinet together with recommendations to increase efficiency.

Nevertheless, it should be noted here that in the case where the Official or authority fails to provide written notification of the ground of delay to the applicant, Section 10 also states that, except where the failure to provide notification is caused by force majeure, such Official or authority shall be deemed to commit or omit an act which causes damages to others, and shall also liable to such damage.

From all the aforesaid conditions and requirements set out by the Licensing Facilitation Act, one can appreciate the fact that, the success of this Act in achieving its objectives is laid upon the compulsory preparation of licensing manual.  Therefore, the LRC who is the drafter of this Act chooses to set a deadline requiring, all agencies entrusted with the power for issuing license, permit or maintaining registration, to complete the preparation of manual thereof within 180 days as from the date of publication of this Act in the Government Gazette which is also tomorrow.

Furthermore, to ensure that the manual is made appropriately, the Licensing Facilitation Act entrusts the Public Sector Development Commission or PDC with the duty to later examine and inspect the manual, as to whether the workflow and timeframe for the granting of license in the manual comply with the rules and procedure for good public governance or not.

And If the PDC is of opinion that such workflow or timeframe of any manual may cause unnecessary delay, unnecessary cost or burden, the PDC may make a recommendation to the Cabinet for changes in the licensing process.

Now, let’s turn to the Review of Licensing and Licensing Process, which is another important element of this Act.

Apart from the licensing manual and standardized process for application, the mandatory review of licensing system is another major component.  Section 6 of the Licensing Facilitation Act requires each authority to conduct review of each law that empowers him to grant license on whether such licensing system should be repealed or replaced by any other measure.

The review must be carried out, every five years as from the date of enforcement of the Licensing Facilitation Act.  The five year period is the minimum standard imposed by the Act.  The authority, where it deems necessary, may choose to review the licensing system any time before the expiration of the five year period.  And if the authority finds that it is necessary to repeal or replace the licensing system, the authority shall file the report of such review to the Cabinet for consideration.  In this regard, the Cabinet must take recommendation of the LRC on the matter into its consideration as well.

The requirement for periodical review of licensing system is based on the assumption that, during such period, the advance in technology such as computing technology or changes in circumstance may render certain requirements under licensing system obsolete.  It is the intention of the LRC to use the mandatory review as a mechanism to force authorities to update or examine the necessity of their licensing system.

In this regard, it should also be noted that, the requirement for review of licensing system every five years under the Licensing Facilitation Act is also in line with another law reform mechanism recently introduced by the LRC, in form of Sunset Law.  Presently, the Royal Decree on Sunset Law has been proposed by the LRC to the Cabinet for consideration.  This Royal Decree requires each Minister to conduct review all laws and regulations under his responsibility, regardless of having licensing or not, every five years.  This is also ex-post evaluation of legislations to ensure that all laws and regulations currently in-force will continue to be relevant with the increasing dynamic world.

Under the proposed Royal Decree, the review of laws and regulation must be conducted with close consultation with stakeholders, and the report shall not only be sent to the Cabinet and the Parliament, but it shall also be disclosed to the public in accordance with open government doctrine.

Moreover, any Minister who fails to comply with this duty under this Sunset Law shall be regarded as willful omission of the performance of his official duty, which will be the ground to remove from office under the law on Counter Corruption Commission and also be a ground for criminal liability under section 157 of the Penal Code.

Another innovative and interesting component of this Licensing Facilitation Act is the Reduction of License Renewal Process, which is in essence the creation of the automatic system for license renewal.

This component has borne out of pragmatism of the LRC. During the course of the study on licensing, the LRC has found that many licenses need to be renewed annually.  And in the process of renewal of these licenses, authorities are required by laws to inspect or carry out certain acts to ensure the compliance of licensees to the laws and regulation.

However, due to limited capacity of most authorities, most of the inspection couldn’t be done in time before these licenses expire.  And by requiring all licensees to be inspected in the renewal process, many license renewal processes are gravely delayed without proper justification.

The LRC, therefore, institutes a new proceeding under this Act for license renewal, whereby a Royal Decree can be promulgated to allow renewal of certain license to be done only by payment of annual fee and bypassing the process specified by the law governing such license.

Nevertheless, in order to introduce such Royal Decree to replace license renewal process, Section 12 of the Licensing Facilitation Act also stipulates a special condition whereby both Office of Public Sector Development Commission or OPDC and relevant agencies must jointly initiate the draft Royal Decree together to the Cabinet.  The Cabinet will then send the draft to the Parliament for its consideration within 30 days.  And only upon expiration of the 30-day period, and without any objection from the Parliament, the draft Royal Decree shall then be submitted to the King for His signature.  This process is deviated from regular process for Royal Decrees which can normally be submitted to the King for his signature without first table it to the Parliament.  The special process is prescribed with the intention to prevent misuse of this new short-cut to reduce responsibility of authorities to the point that it might have effect on public safety.

In addition to such safeguard by adding extra condition for the promulgation of Royal Decree to replace the license renewal process, the LRC has also prescribed Section 13, to places the authority with the duty to impose rules and guidelines for monitoring business or activity of the licensee, as to whether it complies with laws related to licensing or not.  Under Section 13, authorities also have continuing duty to monitor compliance with those rules and guidelines.

Also if it appears to Official or upon any complaint that any activity or business of the licensee causes nuisance or damage to others, Section 13 also imposes duty on Official to conduct investigation and to take any appropriate action under his powers and duties to stop such nuisance or damage without any delay.  Failure to do so is deemed to be the omission of official duties as prescribed by laws and will be liable for damage resulting from such omission.

Now we come to the last key element of the Licensing Facilitation Act that is the Establishment of Service Link Center and One Stop Service Center.
Here, the Licensing Facilitation Act prescribes each government agency to establish its Service Link Center or SLC to accept applications and to provide license-related information as prescribed by the licensing laws under its responsibilities to the public in accordance with the future guideline that will be laid down by the PDC.

The concept of SLC is to reduce the burden of the general public, especially small businesses, that need to obtain several licenses for single activity, and to pave way for future One Stop Service Center which has long been a concept, but it has never become reality before this Act.  

One of the problems that have stopped One Stop Service Center to become a reality in Thailand was a lack of legislation that allowing a central authority to be established.  Moreover, government agencies have always been reluctant to delegate licensing power to other agencies, since they view delegation as reduction of their power. Hence they have always objected or dismissed the idea of the One Stop Service Center.

The LRC tried to solve these obstacles by incorporating Section 14 in the Facilitation Act.  Under Section 14, the Cabinet will have the power to propose a Royal Decree to establish One Stop Service Center or OSSC within the Office of the Prime Minister to act as the central agency for receiving all applications under the laws related to licensing.

Under the Licensing Facilitation Act, any application, documents, evidences or fees submitted to the OSSC shall be deemed automatically to be submitted legally under the laws related to such licensing or rules. And the staff of OSSC will be subjected to Section 8 of the Licensing Facilitation Act as well as the Official or authorities in charge of such license.

As for the question when will the OSSC be set up?  I am under the understanding that OPDC has been studying to find the best model for establishment and operation of OSSC for quite a while already, hence we could hear about the establishment of OSSC in the very near future.

I think, by now, I have covered all the keys elements of the Licensing Facilitation Act 2015 and I should end my presentation here.  I would like to thank you all for your interest and attention.  For more detail information on the Act, there is a translation of the Act into English that has been done by Khun Pakorn. If you haven’t yet been given, you can download it from the English page of the OPDC website at www.opdc.go.th or at Khun Pakorn’s blog at lawdrafter.blogspot.com.


Thank you.

วันพุธที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2558

พื้นที่สีเขียว การบริหารจัดการน้ำ และกฎหมาย

นายปกรณ์ นิลประพันธ์
กรรมการร่างกฎหมายประจำ
(นักกฎหมายกฤษฎีกาทรงคุณวุฒิ)
สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา

                   ในราวสิบปีก่อน ผู้เขียนเคยมีโอกาสร่วมทำงานวิจัยเรื่องพื้นที่สีเขียวในชุมชนเมืองร่วมกับศูนย์วิจัยป่าไม้ คณะวนศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ นับว่าเป็นโอกาสอันดีในชีวิตของลูกหลานชาวสวนที่เกิดและโตมากับต้นไม้ใบหญ้า

                   ตอนที่ทำวิจัยนั้น ป่าไม้ยังมากกว่านี้ ชุมชนเมืองยังมีพื้นที่สีเขียวมากกว่านี้ แต่จำได้แม่นยำว่าในวันที่แถลงผลการศึกษาวิจัย คณะผู้วิจัยนำเสนอว่าอีกสิบปีข้างหน้าชุมชนเมืองระดับเทศบาลขึ้นไปเกือบทุกแห่งทั่วประเทศจะมีพื้นที่สีเขียวน้อยมากเมื่อเทียบกับอัตราส่วนกับประชากร เพราะการใช้ประโยชน์ในที่ดินในยุคบริโภคนิยมจะมุ่งเน้นผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจที่เห็นผลได้ในระยะสั้นโดยไม่คำนึงถึงผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้นในระยะยาว

                   เมื่อเราแถลงผลการทำนายว่าจะมีการเปลี่ยนสีผังเมืองกันอย่างมากและพื้นที่สีเขียวจะลดลงในอัตราที่น่าตกใจ และเมื่อถึงเวลานั้นชุมชนเมืองจะประสบปัญหาน้ำท่วมหรือน้ำแล้งซ้ำซากและรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ เพราะพื้นที่สีเขียวอันเป็นเครื่องมือตามธรรมชาติในการแก้ไขปัญหาน้ำท่วมน้ำแล้งจะเหลือน้อยมาก พลันก็มีเสียงหัวเราะอย่างขบขันดังกระหึ่มขึ้นในหอประชุม

                   ผู้เขียนก็ได้แต่หวังใจว่าเมื่อคณะผู้วิจัยได้แสดงทัศนะในทางวิชาการที่วางอยู่บนพื้นฐานของข้อมูลที่ผ่านการคิดวิเคราะห์ต่อสาธารณะไปแล้ว ก็คงได้แต่รอว่าจะมีอะไรดีขึ้นมาบ้าง

                   จวบจนถึงวันนี้ สิ่งที่ปรากฏเป็นไปตามการพยากรณ์ของคณะผู้วิจัย ผู้คนจำนวนมากเริ่มโหยหาพื้นที่สีเขียวเพื่อการพักผ่อนหย่อนใจ แต่มีจำนวนไม่มากนักที่ตระหนักว่าพื้นที่สีเขียวมิได้มีประโยชน์เพียงแค่สร้างความสวยงามให้เมืองหรือเป็นเครื่องฟอกอากาศให้แก่ชุมชนเมือง หรือเป็นสถานที่พักผ่อนหย่อนใจของชุมชนเมือง หากแต่เป็นเครื่องมือที่ดีที่สุดในการป้องกันและบรรเทาปัญหาน้ำท่วมน้ำแล้ง และเป็นกลไกตามธรรมชาติที่ไม่ต้องลงทุนให้มากมายอะไร แต่อาจขัดใจ Capitalists อยู่บ้าง

                   ในยามน้ำมาก พื้นดินที่ไม่มีสิ่งปลูกสร้างปกคลุมและพื้นที่สีเขียวจะเป็นช่องทางในการที่ดินจะดูดซับน้ำผิวดินลงไปใต้ดินโดยไม่ต้องใช้ท่อระบายน้ำ

                   ในยามน้ำน้อย น้ำที่ถูกดูดซับลงไปใต้ดินผ่านพื้นดินที่ไม่มีสิ่งปลูกสร้างปกคลุมและพื้นที่สีเขียวจะช่วยรักษาสภาพโครงสร้างของชั้นดินไม่ให้แห้งจนเกินไปจนกระทั่งชั้นดินทรุดตัวลงเกิดเป็นหลุมยุบหรือถนนยุบ

                   น่าเสียดายที่ไม่มีใครสนใจข้อเท็จจริงนี้มากนัก

                   ปัจจุบัน ชุมชนเมืองมีสิ่งปลูกสร้างที่ปกคลุมพื้นดินมากมายที่ทำจากคอนกรีตและแอสฟัสต์ ไม่ว่าจะเป็นอาคารบ้านเรือน ถนนหนทาง ฯลฯ ซึ่งสิ่งเหล่านี้ดูดซับน้ำได้น้อยมาก เมื่อเกิดฝนตก น้ำจึงขังอยู่บนพื้นผิว ไม่มีที่ไป การระบายน้ำจึงต้องอาศัยท่อระบายน้ำเป็นหลัก ถ้าท่อตันก็จบกัน ส่วนน้ำที่ไหลลงท่อระบายน้ำได้ก็จะถูกส่งผ่านไปยังแม่น้ำลำคลองทันที พื้นดินข้างใต้แทบไม่มีโอกาสได้ดูดซับน้ำจนอิ่มตัวเหมือนเช่นที่เคยเป็นตามธรรมชาติ ระดับน้ำใต้ดินก็น้อยลง พื้นดินก็ทรุดลง  ดังนั้น จึงไม่น่าแปลกใจว่าทำไมเวลาฝนตกทีหนึ่งจึงเกิดน้ำขังในเขตชุมชนเมืองและพื้นที่ในเขตชุมชนเมืองทรุดลงไปเรื่อย ๆ

                   สังเกตไหมครับว่าชุมชนติดทะเลบางแห่ง เช่น เมืองพัทยา เป็นต้น ฝนตกหนักหลายถึงกับทำให้เกิดสภาพน้ำขังบนถนนท่วมหลังคารถเก๋งทีเดียว เพราะนอกจากสภาพพื้นจะเปลี่ยนไปโดยเต็มไปด้วยคอนกรีตและแอสฟัสต์ปิดทับหน้าดินแล้ว การสร้างถนนหนทางมากมายนั้นยังขวางทางน้ำไหลตามธรรมชาติอีกด้วย

                   ถ้าเราเปลี่ยนพื้นที่ที่มีคอนกรีตและแอสฟัสต์ปิดทับหน้าดินให้เป็นพื้นที่สีเขียวให้มากขึ้น พื้นที่ดังกล่าวก็จะเป็นช่องทางในการดูดซับน้ำที่ว่านี้ลงไปสู่ดินที่กำลังแห้งใต้พื้นคอนกรีต ก็คงจะช่วยลดปัญหาที่เกิดขึ้นไปได้มิใช่น้อย

                   อังกฤษเคยเกิดน้ำท่วมใหญ่เมื่อปี 2007 และมีการศึกษาอย่างจริงจังถึงมาตรการตามธรรมชาติที่สามารถบรรเทาหรือลดความรุนแรงปัญหาน้ำท่วมน้ำแล้งที่มาคู่กันอยู่เสมอ ผลการศึกษาของเขาประการหนึ่งก็แนะนำให้มีการควบคุมการก่อสร้างสิ่งปกคลุมหน้าดินโดยให้ก่อสร้างเท่าที่จำเป็นโดยเหตุผลอย่างที่ว่าเหมือนกัน แถมยังออกกฎหมายด้วยว่าการออกแบบก่อสร้างต่าง ๆ ต้องคำนึงถึงผลกระทบต่อการเปลี่ยนแปลงของสภาพธรรมชาติด้วย แถมด้วยกฎหมายที่กำหนดให้ใช้เฉพาะวัสดุก่อสร้างที่มีคุณสมบัติที่ยอมให้น้ำไหลผ่านลงไปใต้ดินได้ตามมาตรฐานที่กำหนดด้วย ผู้สนใจสามารถศึกษารายละเอียดต่อได้ในอินเตอร์เน็ตโดยใช้คำค้นว่า “Sir Michael Pitt’s Review of the Summer 2007 Floods

                   สำหรับบ้านเรา ถ้าถามว่ากฎหมายที่มีอยู่ในปัจจุบันเอื้อให้มีการเพิ่มพื้นที่สีเขียวในชุมชนเมืองหรือไม่ คณะผู้วิจัยศึกษาแล้วพบว่าตัวบทกฎหมายต่าง ๆ นั้นเอื้ออยู่แล้ว ยิ่งถ้าทางราชการทำให้เป็นตัวอย่างก็จะเป็นการชี้นำสังคมได้ดียิ่งขึ้นโดยใช้เพียง “มติคณะรัฐมนตรี” เท่านั้น แต่ลองสำรวจการใช้พื้นที่ของหน่วยงานของรัฐต่าง ๆ ดูสิครับว่ามีสักกี่แห่งที่มีพื้นที่สีเขียวอันประกอบด้วยไม้ยืนต้นเป็นองค์ประกอบถึงร้อยละสิบห้าของพื้นที่?? ส่วนใหญ่พื้นที่ที่ไม่มีหลังคาคลุมจะถูกเทปูนเพื่อจัดเป็น “ที่จอดรถ” เสียสิ้น  

                   ส่วนกฎหมายควบคุมอาคารกำหนดให้มีที่ว่างจริง แต่เจ้าของจะใช้ที่ว่างนั้นปลูกต้นไม้ ทำบ่อน้ำ หรือที่จอดรถก็ได้ ผู้คนจึงเทปูนที่ว่างนั้นทำเป็นที่จอดรถเสียหมดเช่นเดียวกับหน่วยงานของรัฐ ห้องแถวแบบไทย ๆ จึงไม่มีทั้ง Front yard และ Backyard แต่จะไปโทษชาวบ้านเขาก็ลำบากเพราะการปลูกต้นไม้ในบ้านนั้นมีต้นทุนในการบำรุงรักษา บางทีรากไม้ไชบ้านแตกก็มี กิ่งไม้หักหล่นไปนอกบ้านไปโดนคนโดนรถที่จอดอยู่นอกรั้วบ้านก็ต้องรับผิดชอบอีก แถมเมื่อตัดแต่งกิ่งแล้วนำไปทิ้ง องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเขาก็ไม่รับขนไปทิ้งเสียอีก นัยว่าไม่เป็นขยะ ต้องจ้างกันเป็นพิเศษ

                   วัดวาอารามต่าง ๆ เดี๋ยวนี้ก็เต็มไปด้วยสิ่งปลูกสร้างพะรุงพะรัง พื้นที่ที่มีอยู่ก็เทปูนกันหมดเพื่อสะดวกแก่การจอดรถของญาติโยมที่จะมาทำบุญ หรือไม่ก็เพื่อประโยชน์ในการเปลี่ยนลานวัดเป็นตลาดนัด จะหาวัดที่เป็นพื้นที่สีเขียวได้ยากเย็นเต็มทีแม้กระทั่งวัดป่า

                   กล่าวโดยสรุป ผู้เขียนเห็นว่าการเพิ่มพื้นที่สีเขียวในเขตชุมชนเมืองเป็นส่วนหนึ่งในมาตรการบริหารจัดการน้ำเช่นกัน โดยเป็นมาตรการควบคุมการใช้ประโยชน์ในพื้นที่ ไม่ต้องลงทุนก่อสร้างอะไรมาก แม้ไม่ได้เป็นโครงการใหญ่ แต่ก็เป็นสิ่งที่ควรต้องทำอย่างจริงจังควบคู่ไปด้วย เพราะทุกคนมีส่วนร่วมดำเนินการได้ ทั้งนี้ ส่วนราชการควรทำให้เป็นตัวอย่างเพื่อชี้นำให้ประชาชนเดินตาม และกฎหมายที่มีอยู่ก็อำนวยให้ดำเนินการได้อยู่แล้ว


                   ผมขอนำเสนอครับ.

วันจันทร์ที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2558

Thailand's Facilitation Act: An Overview by Pakorn Nilprapunt

Thailand’s Facilitation Act:
Easing Business Regulations and Upgrading Transparency
Luncheon Talk 
by 
Pakorn Nilprapunt 
Full-time Law Councillor
Office of the Council of State of Thailand
Hosted by
The American Chamber of Commerce’s Legal Committee
Monday 20 July 2015
Plaza Athenee Hotel, Bangkok


*********


Members of American Chamber of Commerce’s Legal Committee,
Distinguished guests,
Ladies and Gentlemen,


                        First of all, I would like to thanks the AmCham’s Legal Committee in providing my friends, Khun Chintapun Dungsubutra, and I an invaluable opportunity to talk about Thai regulatory reform initiatives to all of you today.  It is very much appreciated.  My special thanks go to Chris for his industrious works.   He actually contacted me to talk on this topic to AmCham first time when I attended ASEAN-OECD meeting on Good Regulatory Practice Conference in KL in March. Unfortunately, I am unavailable at that moment because of my tough schedule.  However, Chris never give up though he is a very busy man! He came to see me at my office last month and finally bring me here.  Thank you so much Chris.

                        Ladies and Gentlemen, I am going to provide all of you the overview of regulatory reform initiatives in Thailand since the present Government took office last year, and then Khun Chintapun is going to clarify details of the Licensing Facilitation Act of 2015 which is one of many products of the regulatory reform initiatives of this Government to ease of doing business and to lift up transparency in Thai administrative procedure to you.  Talking to this Act today is very appropriate moment because it will come into force tomorrow!!!

                        Ladies and Gentlemen, let’s me turn back to regulatory reform initiatives of the current Government.  When the Government of General Prayuth Chan-o-cha took office last year, it had found that the past Governments, almost all, invested really big public money in the provisions of such hard infrastructure as construction of roads, power and water supply system, airport, seaport, IT and so on with a view to enhance trade and investment of the country.

                        However, the researches of international trade and investment institutions, both WEF and IMD, on national competitiveness indicate that those investments are not attractive enough.  Additionally, corruption index climbs up to considerable level while government efficiency is at the middle low.

                        The current Government was therefore of opinion that perhaps hard infrastructure may not be problem of our national competitiveness, but such soft infrastructure as laws and regulations and normal day-to-day working procedure of government officials as well as their attitude which strict to the outdated bureaucratic fashion may be the real iceberg for our progress.  The Government then entrusted the Law Reform Commission of the Office of the Council of State, or you may know this Office in Thai name as “Krisdika,” to do research on this matter.

                        After the research, the Law Reform Commission which is now chaired by H.E. Meechai Ruchuphan; the former Speaker of the National Assembly, found 3 main problems:

                        Firstly, legal mechanism of most of Thai’s laws and regulations still based upon the close government control system which was fashionable style of regulations during the 50s to the 70s. 

                        This sort of regulation is fit for trade protectionism regime of that day, but it becomes hurdle for market-orientated economy of the World today. Under the close government control system, permission or license of the authority is required before doing almost all activities, even in our daily lives.  Tons of document and evidence have to be submitted to the authority for consideration in granting of any permission or license.  Step of works, work flows and duration for consideration of the government officials of each step is known to the government officials only, they are not disclosed to public.  Significantly, there is no standard rules on licensing procedure. Granting of license, therefore, depends on the “mercy” or “efficiency” of each responsible government official which is variety.

                        In business ankle, all these unclear practices make the applicants of license to be in dumb daze, and they generate unnecessary administrative cost and burden to all who have to apply for such license.  Further, this outdated legal mechanism provide the authority with very broad discretion in granting of license.  This loophole is the ground for the misuse of discretionary power of dishonest authorities and may lead to the most disgusting of all; the corruption.

                        Secondly, the review of Thai legislations in the past was made from time to time, mostly depending on the order of the portfolio Minister.  You may assume by this fact easily that most of Thai legislations are not fit for global super-dynamic character of the World today. Many backbone regulations such as town and city planning law, consumer protection law, energy law, petroleum law etc. have been amended only for 3-4 times for the past 30-40 years as from the date these laws comes into force, while the important law related directly to trade and investment such as competition law has never been amended since it was enacted in 1999!!

                        Thirdly, most of all politicians, officials and the public 

do not aware of impacts of regulations.  Once problem happened, almost all Thai politicians, officials or the public always though that there were no legislations to cope with such problem despite we have more than 650 Acts of Parliament that are in force today.  They always cry out for “new” legislations without regard to the existing one or the alternative measures other than legal measure which are capable to solve that problem.  They do not aware of duplication of the newly proposed regulation with the existing.  The most important issue is that they do not realize the impact which may be caused by the outcome of such legislation even in short term or long term. 


                        Actually, the Regulatory Impact Assessment Statement has to be annexed with all bills which are submitted for approval of the Cabinet since 1988, but the RIA statements which had been submitted to the Cabinet for legal policy approval composed of only rough information or summary of legislations rather than detailed analysis of positive or negative impact of the proposed legislations to economics, social, environment and politics.  Further, the cost-benefit and cost-effectiveness relationships had never been assessed scientifically and systematically. So, RIA Statement of the past years seem to be just a form for filling such short answer as yes or no in the blanket!

                        Therefore, the Law Reform Commission proposed 3 regulatory reform initiatives to the Government; that is to say:

                        1. to ease of doing business in Thailand and to enhance transparency in Thai administrative procedure through the enactment of Licensing Facilitation Act.  This bill passed by the National Legislative Assembly in the early of this year and it is going to come into force tomorrow.  In summary, this initiative aims to narrow discretionary power of the government official and it will make licensing process, work flow and duration of the process known to public so as to establish transparency and accountability environment in licensing procedure.  According to this initiative, the government officials shall have to do their works at their best as it should be if they do not want to go to the Court.  Upon the Open Government Doctrine, transparency is the most efficient champion against corruption. The details of which shall be explained to you all by my colleague, Khun Chintapun, in the next session;

                        2. to establish mandatory review of all legislations and regulations through the enactment of law of what all lawyers call “the Sunset Law.”  This law requires the Minister having charge and control of the execution of each law and regulation to conduct review the law and regulation under his portfolio every 5 years or earlier, with close consultation with stakeholders. The result of the review shall be disclosed to the public and shall also be tabled to the Cabinet and the Parliament as well.  This initiative is going to make all Thai laws and regulations become dynamic as it should be, rather than sitting still as ever.  At this moment, this law has already been introduced to the King for His signature; 

                       3. to lift up the regulatory impact assessment process to be the legal procedure that “must-do” prior to submission of any regulations to the Cabinet for policy approval.  The draft law on RIA is now under consideration of the Law Reform Commission. This initiative will help the Government in making decision on regulatory policy upon sufficient and scientific evidences for sustainable development and better lives of the public rather than political popularity. The Law Reform Commission is of opinion that this initiative is going to raise the quality and reliability of Thai legislations for better lives of the people.   The Commission plans to propose this law to the Cabinet for approval in the mid of August.  

                     In evaluation of achievement of the 3 regulatory reform initiatives as I have mentioned, the Law Reform Commission is going to use the ranking of Thailand in both WEF and IMD reports as our KPI.  Our target is to lift up our ranking for two levels from the existing stances in the first two years after the completion of all three initiatives.

                     By now, I think I should stop my speaking on the overview of regulatory reform initiatives of the existing Royal Thai Government and let my college, Khun Chintapun, to go through the key principles and details of the Licensing Facilitation Act of 2015 which is the main topic of this meeting.


                     Thank you very much for your attention.  Thank you.


วันเสาร์ที่ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2558

ดีเดย์-กฎหมายอำนวยความสะดวก 21 ก.ค. 58

นายปกรณ์ นิลประพันธ์


วันที่ 21 กรกฎาคม 2558 เป็นวันที่พระราชบัญญัติอำนวยความสะดวกในการอนุญาตของทางราชการ พ.ศ. 2558 หรือที่เรียกกันสั้น ๆ ว่า "กฎหมายอำนวยความสะดวก" มีผลใช้บังคับ และกฎหมายนี้สร้างปรากฏการณ์ใหม่ขึ้นหลายประการ เช่น

-การกำหนดให้หน่วยงานของรัฐต้องประกาศให้ประชาชนที่กฎหมายบังคับให้เขาต้องมาขออนุมัติ อนุญาต ใบอนุญาต ฯลฯ ได้รับรู้รับทราบว่าเขาต้องดำเนินการอย่างไรบ้าง ต้องใช้เอกสารหลักฐานใด จำนวนกี่ชุด มีขั้นตอนการอนุมัติอนุญาตอย่างไร หลงจ๊งแล้วต้องใช้เวลาเท่าไรในการอนุญาต มีค่าใช้จ่ายเท่าไร เพราะเดิมเป็นการยากยิ่งนักที่ประชาชนตาดำ ๆ จะทราบถึงรายละเอียดที่ว่านี้ เลยไม่ได้ขออนุมัติอนุญาตหรือใบอนุญาตเสียให้ถูกต้องตามกฎหมาย ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้มีเจตนาจะหลบเลี่ยงกฎหมาย 

-การกำหนดให้หน่วยงานของรัฐต้องจัดทำคู่มือประชาชนตามประกาศดังกล่าวและเผยแพร่ให้ประชาชนทราบทางสื่อสารสนเทศของหน่วยงานนั้น ๆ และต้องอนุญาตหรือใบอนุญาตให้ได้ภายในกำหนดเวลาตามที่ตนได้ประกาศไปแล้วนั้น ถ้าทำไม่ได้ ประชาชนเขาจะได้มีฐานไปฟ้องร้องต่อศาลได้ว่าทำงานล่าช้า และถ้าเกิดความเสียหายขึ้นกับเขา เขาจะได้ไปฟ้องร้องเรียกค่าเสียหายได้ สำหรับแนวทางในการทำคู่มือนั้น กฎหมายนี้ไม่ได้กำหนดรูปแบบไว้ว่าจะต้องทำอย่างไร แต่โดยที่มันเป็นคู่มือประชาชน ก็ควรทำให้ชาวบ้านร้านตลาดเขาเข้าใจง่าย ๆ จะมีรูปภาพประกอบหรือมีสีสันเจ็บ ๆ เพื่อดึงดูดคนให้หันมาดูก็ไม่ว่ากัน แต่ไม่ใช่เขียนแบบหนังสือราชการยาวยืดจนเห็นแล้วอาจเบือนหน้าหนี หน่วยงานไหนทำอย่างนั้นให้สันนิษฐานไว้ก่อนเลยว่าเขาไม่เข้าใจเจตนารมณ์ของกฎหมายนี้เอาเสียเลย

-การกำหนดให้เป็นความรับผิดชอบของเจ้าหน้าที่ผู้รับคำขอที่จะต้องตรวจสอบความถูกต้องของคำขอรับอนุญาต และความครบถ้วนของเอกสารที่ยื่นมาว่าตรงตามรายการที่หน่วยงานประกาศกำหนดไว้หรือไม่ ถ้าไม่ถูกต้องก็ให้แจ้งผู้ยื่นคำขอทราบทันที ไม่ใช่รับ ๆ ไว้ก่อนแล้วเรียกเพิ่มเติมทีหลังเหมือนที่เคย ๆ ทำกันมา เพื่อป้องกันมิให้เจ้าหน้าที่ของรัฐซึ่งไม่สุจริตใช้เป็นช่องทางตุกติกหาเศษหาเลยกับประชาชน

-การกำหนดให้ต้องมีหนังสือแจ้งให้ประชาชนทราบถึงความล่าช้าหากว่าหน่วยงานนั้นไม่สามารถพิจารณาคำขอให้แล้วเสร็จได้ภายในกำหนดที่ตนได้กำหนดไว้ในคู่มือ โดยให้มีหนังสือแจ้งให้ทราบทุก ๆ 7 วันจนกว่าจะแล้วเสร็จ และให้สำเนาหนังสือเช่นว่านั้นให้สำนักงาน ก.พ.ร. ทราบทุก ๆ ครั้งด้วยเพื่อจะได้ตรวจสอบกันได้ว่าทำไมจึงไม่มีประสิทธิภาพกันได้ถึงเพียงนั้น ทั้งที่เป็นผู้กำหนดกฎเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขในการขออนุมัติอนุญาตนั้นขึ้นเอง หรือผู้มีอำนาจอนุญาตบินไปราชการต่างประเทศบ่อยเกินไปจนไม่มีเวลาพอที่จะพิจารณาอนุมัติอนุญาตอันเป็นงานที่อยู่ในความรับผิดชอบของตน จะได้ปรับปรุงกัน

-การกำหนดให้หน่วยงานที่รับผิดชอบต้องพิจารณาทบทวนกระบวนการอนุมัติอนุญาตทุกห้าปีหรือเร็วกว่า เพื่อให้มีการพิจารณาทบทวนประสิทธิภาพของการอนุมัติอนุญาตทุกรอบระยะเวลาเพื่อให้ทันกับสถานการณ์ของสังคมที่เปลี่ยนแปลงไป ไม่ใช่ทำกันมาสิบยี่สิบปีอย่างไรก็ยังจะทำต่อไปอย่างนั้นเหมือนเช่นที่ผ่านมา

จะว่าไปแล้วกฎหมายนี้ไม่ได้สร้างภาระอะไรขึ้นใหม่เลย เพียงแต่เป็นการกำหนดให้หน่วยงานของรัฐนำกระบวนการทำงานอันเป็นเรื่องภายในของหน่วยงานที่มีอยู่แล้วมาเปิดเผยต่อประชาชนเพื่อความโปร่งใส (Transparency) เท่านั้นเอง ถ้าหน่วยงานของรัฐไม่มีกระบวนการทำงานเช่นว่านี้อยู่ แสดงว่าท่านทำงานกันอย่างเปะปะตามยถากรรมมาโดยตลอด สิ่งที่อาจขัดใจกันอยู่บ้างคงเป็นแต่เพียงว่านับแต่นี้ไป ท่านที่เคารพจะเอ้อระเหยลอยชายกับคำขออนุมัติอนุญาตของประชาชนไม่ได้อีกแล้ว ทั้งเมื่อเรื่องราวโปร่งใสขึ้น ความรับผิดชอบ (accountability) ของท่านจะชัดเจนขึ้น ราชการจะมีประสิทธิภาพมากขึ้น ท่านจะตุกติกใต้โต๊ะอย่างเคย ๆ ไม่ได้อีกแล้ว อันจะนำไปสู่การป้องกันการคอรัปชั่น

ผู้เขียนขอเรียนว่ากฎหมายนี้เป็นหนึ่งในความริเริ่มในการปฏิรูปกฎหมาย (Legal Reform Initiatives) ของรัฐบาลตามข้อเสนอแนะของคณะกรรมการพัฒนากฎหมาย สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา ไม่ได้ลอยล่องมาจากสภาไหน ๆ หรือคณะกรรมการอื่นใดทั้งนั้น และรัฐบาลให้ความสำคัญกับกฎหมายนี้อย่างมากเพราะจะเป็น Soft infrastructure ที่จะทำให้เกิดความโปร่งใสและเพิ่มประสิทธิภาพในการบริหารราชการไปในเวลาเดียวกัน อันจะเป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาความสามารถในการแข่งขันของประเทศ (National Competitiveness) และการต่อต้านการทุจริต (Anti-Corruption)  ทั้งภาคเอกชนและภาคประชาสังคมต่างก็เฝ้ารอวันที่กฎหมายนี้จะมีผลใช้บังคับอย่างใจจดใจจ่อ มีการจัดสัมมนาเกี่ยวกับกฎหมายนี้กันหลายเวที 

ผู้เขียนจึงหวังว่าคงไม่มีส่วนราชการไหนจะทำให้ทุกฝ่ายที่เฝ้ารอผิดหวัง.

วันพฤหัสบดีที่ 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2558

แนวทางการทำคู่มือประชาชนตามกฎหมายอำนวยความสะดวก

การทำคู่มือประชาชนตามกฎหมายอำนวยความสะดวก

ทำยังไงดี?

ทำเป็นเล่มก็ได้ ทำเป็นแผ่นพับก็ได้ เป็นโปสเตอร์ก็ได้ - กฎหมายไม่ได้บังคับรูปแบบ แต่ต้องทำให้ประชาชนเข้าใจได้ง่าย ๆ 

ต้องมีเนื้อหาอะไรบ้าง?

·       หลักเกณฑ์ วิธีการ เงื่อนไขในการยื่นคำขอ – มีแบบคำขอไหม ขอหรือซื้อแบบคำขอได้ที่ไหน(ถ้ามี) ราคาเท่าไร ยื่นที่ไหน ยื่นกับใคร ยื่นทางไปรษณีย์ได้ไหม ค่าธรรมเนียม/ค่าบริการเท่าไร จ่ายอย่างไร เป็นต้น
·       เอกสารหรือหลักฐานที่ต้องยื่นประกอบคำขอมีกี่รายการ อะไรบ้าง และต้องยื่นกี่ชุด
·       ขั้นตอนและระยะเวลาในการพิจารณาอนุญาต – มีกี่ขั้นตอน แต่ละขั้นตอนใช้เวลาเท่าไร ทั้งหมดใช้เวลาเท่าไร - จะกำหนดเป๊ะ ๆ หรือจะกำหนดว่าไม่เกินเวลาเท่านั้นเท่านี้ก็ได้ – ชาวบ้านเขาจะได้รู้อนาคต

ต้องทำให้เสร็จเมื่อไร?

·      ภายใน 21 กรกฎาคม 2558

ทำเสร็จแล้วทำยังไงต่อ?

·       ปิดประกาศไว้ ณ สถานที่ที่ยื่นคำขอ (ศูนย์บริการร่วม)
·       ลงเว็บของท่าน

ก.พ.ร. จะตรวจอะไร?


·       ก.พ.ร. มีหน้าที่ตรวจสอบขั้นตอนและระยะเวลาที่เราทำเสร็จแล้วว่าเป็นไปตามหลักการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดีหรือไม่ (Post Audit) 

วันพุธที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2558

Constitution of the Kingdom of Thailand (Interim), B.E. 2557 Amendment (No. 1), B.E. 2558

Translation

CONSTITUTION OF THE KINGDOM OF THAILAND (INTERIM), B.E. 2557
AMENDMENT (No. 1), B.E. 2558 (2015)

                               

BHUMIBOL ADULYADEJ, REX.
Given on the 15th Day of July B.E. 2558;
Being the 70th Year of the Present Reign.

                        His Majesty King Bhumibol Adulyadej is graciously pleased to proclaim that:
                           Whereas it is expedient to amend the Constitution of the Kingdom of Thailand (Interim) B.E. 2557;
                           Be it, therefore, enacted by the King, the Constitution of the Kingdom of Thailand (Interim), B.E. 2557 Amendment, as follows:

                           Section 1.     This Constitution is called the “Constitution of the Kingdom of Thailand (Interim), B.E. 2557 Amendment (No. 1), B.E. 2558”.

                           Section 2.     This Constitution shall come into force as from the day following the date of its publication in the Government Gazette.

                           Section 3.     The provisions of (4) of section 8 of the Constitution of the Kingdom of Thailand (Interim), B.E. 2557 shall be repealed and replaced by the followings:
                           “(4) not being under suspension of the right to vote;”

                           Section 4.     The followings shall be inserted as paragraph six of section 19 of the Constitution of the Kingdom of Thailand (Interim), B.E. 2557:
                           “The King may command that the making of a solemn declaration before the King under the Constitution or any other law may be made before the Heir to the throne who is sui juris or His royal representative.”

                          Section 5.     The provisions of section 37 of the Constitution of the Kingdom of Thailand (Interim), B.E. 2557 shall be repealed and replaced by the followings:
                          “Section 37.        The Constitution Drafting Committee shall deliberate the proposal for amendment of the Draft Constitution within sixty days as from the expiration date for submission of the proposal for amendment under section 36 paragraph two.  In this case, the Constitution Drafting Committee may make an amendment to the Draft Constitution as it think fit.  If there are many issues to be deliberated or an amendment may affect structure of the Draft Constitution and the Constitution Drafting Committee is of opinion that its deliberation may be unable to finish within the aforesaid period, the Constitution Drafting Committee may extend the deliberation period only once but the extended period shall not exceed thirty days as from the expiration date of the aforesaid period.  The resolution for extension of the deliberation period of the Constitution Drafting Committee together with supporting reason shall be delivered to the National Reform Council for information prior to the expiration of that period.
                          The Draft Constitution as amended under paragraph one shall be introduced to the National Reform Council.  The National Reform Council shall suspend the Draft Constitution for fifteen days as from the date of receiving that draft from the Constitution Drafting Committee, and the National Reform Council shall have a resolution for approval or disapproval of the Draft Constitution within three days after the expiration of the suspended period.  In this case, the National Reform Council is unable to make any amendment to the Draft Constitution, but the Constitution Drafting Committee may do so to any unnecessary error which has been found for the completion of the Draft Constitution.
                          The National Reform Council shall then, upon approval of the Draft Constitution under paragraph two, inform the Council of Ministers and the Council of Ministers shall further inform the Election Commission forthwith.  The Election Commission shall have the duty to organize referendum on the Draft Constitution in accordance with the rules, procedure and period of time as notified by the Election Commission with approval of the National Legislative Assembly and published in the Government Gazette.  In this case, the Organic Act on Referendum, B.E. 2552 (2009) in relation to offenses and penalties shall apply to the referendum under this Constitution.
                          The referendum under this Constitution shall be referendum for approval or disapproval of the Draft Constitution and shall be held on the same day throughout the Kingdom.  For the greatest benefit of the referendum to be organized, the National Reform Council or the National Legislative Assembly may have a resolution submitting additional proposal for referendum, one proposal each.  In such case, the Chairperson of the National Reform Council of the President of the National Legislative Assembly shall submit its resolution thereon to the Council of Ministers for consideration.  If the Council of Ministers agrees with the proposal, any one or both, it shall deliver such proposal to the Election Commission within fifteen days as from the date it receives the resolution of the National Reform Council or the National Legislative Assembly, and the Election Commission shall organize referendum on such additional proposal simultaneously with the referendum on the Draft Constitution.  The result of referendum on additional proposal bases on majority rule.
                          The National Reform Council shall have the resolution on the additional proposal for referendum under paragraph four on the same day its resolution on approval or disapproval of the Draft Constitution is made, and the National Legislative Assembly shall have that resolution within three days as from the date the Draft Constitution has been approved by the National Reform Council.
                           The Election Commission shall notify the referendum date under paragraph four in between thirty days and forty-five days as from the date the copies of the Draft Constitution have been distributed to the persons having the right to vote at a referendum exceeding eighty per cent of the numbers of the house where the persons having the right to vote at a referendum have been registered with.
                           The persons having the right to vote at a referendum shall have the qualifications and shall not being under the prohibitions as same as the person having the right to vote at the last general election prior to the date this Constitution comes into force.  Subject to section 37/1, if the majority at the referendum approves the Draft Constitution, the Prime Minister shall present the Draft Constitution to the King for His signature within thirty days as from the date the referendum result is published.  When His signatures has been given, the Draft Constitution shall come into force upon its publication in the Government Gazette.  The Prime Minister shall countersign His Royal Command.
                           In the case where the King refuses His assent to the Draft Constitution and returns it or does not return it within ninety days, the Draft Constitution shall lapse.”

                           Section 6.     The followings shall be inserted as section 37/1 of the Constitution of the Kingdom of Thailand (Interim), B.E. 2557:
                           “Section 37/1.       In the case where the additional proposal for referendum as agreed upon by the Council of Ministers under section 37 paragraph four has been approved by the majority at the referendum as well, if any provision of the Draft Constitution as approved at the referendum is inconsistent with that additional proposal for referendum, the Constitution Drafting Committee shall make amendment to the Draft Constitution for the compliance with that additional proposal for referendum within thirty days as from the date the referendum result has been published, and shall then propose the Draft Constitution so amended to the Constitutional Court for consideration as to whether such amendment complies with the referendum result on additional proposal or not.  The Constitutional Court shall finish its consideration within thirty days as from the date it receives the Draft Constitution as amended.  If the Constitutional Court is of opinion that such amendment complies with the referendum result or any provision is inconsistent with the referendum result and it returns the Draft Constitution to the Constitution Drafting Committee for amendment and that Committee finishes its amendment which shall be done within fifteen days as from the date the ruling of the Constitutional Court has been made, the Prime Minister shall present the Draft Constitution to the King for His signature  under section 37 paragraph seven as from the date he receives the complete Draft Constitution as amended.”

                            Section 7.     The provisions of section 38 and section 39 of the Constitution of the Kingdom of Thailand (Interim), B.E. 2557 shall be repealed and replaced by the followings:
                             Section 38.        The National Reform Council shall come to an end when:
                              (1) it is unable to finish deliberation of the Draft Constitution with the prescribed period;
                              (2) it finishes deliberation of the Draft Constitution irrespective of whether its approval has been given or not.
                              If it appears that the Constitutional Drafting Committee is unable to finish the Draft Constitution within the period under section 34 or there is the case under (1) or the Draft Constitution is disapproved by the National Reform Council, the Constitution Drafting Committee shall come to an end.  The provisions of section 33 paragraph two shall not apply to the member of the Constitution Drafting Committee who vacates office on the aforesaid grounds.
                                Section 39.         In the case where the National Reform Council comes to an end; but the Constitution Drafting Committee still exist, the Constitution Drafting Committee shall continue to perform its duties, unless the result of referendum disapproves the Draft Constitution.  In this case, the Constitution Drafting Committee shall come to an end as from the date the result of referendum is published.  If the Draft Constitution is approved at the referendum, the Constitution Drafting Committee still exist to make the Organic Law or other necessary laws so as to propose the National Legislative Assembly for consideration.  When the new Constitution comes into force, the performance of duties of the Constitution Drafting Committee shall be in accordance with the provisions of that Constitution.
                                 In the case where the National Reform Council comes to an end; but the Constitution Drafting Committee still exist, if a member of the Constitution Drafting Committee vacates office by whatever reason, the remaining members shall continue their duties.  In this case, it shall be deemed that the Constitution Drafting Committee consists of the remaining members, and the Chairperson of the National Council for Peace and Order shall have the power to appoint a new member of the Constitution Drafting Committee to fulfil the vacancy without delay.  In such case, the provisions of section 32 paragraph one, paragraph two and paragraph three shall not be applied.”

                                Section 8.     The followings shall be inserted as section 39/1, section 39/2 and section 39/3 of the Constitution of the Kingdom of Thailand (Interim), B.E. 2557:
                                “Section 39/1.       The National Council for Peace and Order shall, within thirty days as from the date the National Reform Council and the Constitution Drafting Committee come to an end or the date the Constitution Drafting Committee comes to an end under section 39 or the date the Draft Constitution is lapsed under section 37 paragraph eight; as the case may be, appoint the Constitution Drafting Commission consisting of the Chairperson and not more than twenty commissioners charged with the duty to prepare the draft Constitution within one hundred and eighty days as from the appointment date.  In this regard, section 33 and section 35 shall apply mutatis mutandis.
                                 The Constitution Drafting Commission shall, in preparation of the Draft Constitution, take opinions of the National Council for Peace and Order, the Council of Ministers, the National Legislative Assembly and the public into consideration in accordance with its determined rules and procedure and period of time.
                                 The Constitution Drafting Commissioner shall, upon the completion of the Draft Constitution, inform the Council of Ministers and the Council of Ministers shall further inform the Election Commission forthwith.  The Election Commission shall have the duty to organize referendum on the Draft Constitution in accordance with the rules, procedure and period of time as notified by the Election Commission with approval of the National Legislative Assembly and published in the Government Gazette.  In this regard, section 37 paragraph four, paragraph five, paragraph six, paragraph seven and paragraph eight, section 37/1 and section 39 paragraph one shall apply mutatis mutandis, and the powers and duties of the Constitution Drafting Committee shall be the powers and duties of the Constitution Drafting Commission.
                                Section 39/2.        When the National Reform Council comes to an end under section 38, no National Reform Council under this Constitution shall be established and the National Reform Assembly shall be established in lieu thereof so as to proceed the national reform in the fields under section 27.  In this case, regard shall be had to priority and effectiveness of the reform within the remaining period, and section 31 paragraph one (1) and paragraph two shall apply mutatis mutandis.
                                 The National Reform Assembly consists of not more than two hundred members appointed by the Prime Minister from the persons of Thai nationality by birth and not less than thirty five years of age.  Such appointment shall be made within thirty days as from the date the National Reform Council comes to an end.
                                 The Prime Minister shall, in accordance with the resolution of the National Reform Assembly, appoint members of the National Reform Assembly as the Chairperson and not more than two Vice-Chairpersons.
                                 Section 13, section 18 and section 29 shall apply to the National Reform Assembly and a member of the National Reform Assembly mutatis mutandis, but the decision under section 9 paragraph two shall be the power of the National Reform Assembly.
                              Section 39/3.        Section 40 and section 41 shall apply to the Chairperson, Vice-Chairpersons and members of the National Reform Assembly and the Chairperson and Commissioners of the Constitution Drafting Commission mutatis mutandis.”

                              Section 9.     The provisions of paragraph five of section 46 of the Constitution of the Kingdom of Thailand (Interim), B.E. 2557 shall be repealed and replaced by the followings:
                                “If the National Legislative Assembly approves the draft Constitution Amendment, the Prime Minister shall present the draft Constitution Amendment to the King for His signature within fifteen days as from the date the approval has been given.  When His signature has been given, the draft Constitution Amendment shall come into force as the Constitution upon its publication in the Government Gazette.  The Prime Minister shall countersign His Royal Command.  In this case, section 37 paragraph eight shall apply mutatis mutandis.”


Countersigned by:
    General Prayut Chan-o-cha
              Prime Minister

(c) 2015, Pakorn Nilprapunt, Full-time Law Councillor, Office of the Council of State of Thailand pakorn.nilprapunt@gmail.com <personal copyright>