เมื่อเช้าวานออกจากบ้านไปธุระแถววังนันทอุทยาน เห็นว่ามีร้านกาแฟแบรนด์ไทยชื่อดังตั้งอยู่ จึงสั่งเข้มดำขมนมไม่มีมาแก้วหนึ่งแล้วหาที่นั่งรอ สังเกตว่าผู้คนเข้าออกพลุกพล่าน สมกับเป็นร้านกาแฟมีชื่อ มีทั้งคนมานั่งประชุมในร้าน นั่งเล่นเกมส์ นั่งกินกาแฟไปสังสรรค์เสวนาไป บ้างก็คงนั่งรอญาติพี่น้องเพื่อนฝูงอยู่ แต่ทุกคนทุกคนไถโทรศัพท์กันง่วน กาแฟแก้วนึงก็ 35 บาทขึ้นไป แต่ปกติเขาก็จะสั่งในราคาที่เกิน 60 บาท ในร้านมีกาแฟกินกันทุกคน
ร้านเป็นกระจกใสจึงเห็นมีป้าคนหนึ่งอายุคงสักหกสิบปีเศษเดินมายืนรออยู่ตรงประตูที่ต้องกดเปิดปิด ใส่เสื้อแขนยาวสวมหมก เหงื่อซึมตามใบหน้า เสื้อลายสก๊อตแขนยาวก็ดูเปียกเหงื่อ สุขภาพดูไม่ค่อยดีเพราะเดินโขยกเขยก สองแขนพะรุงพะรังไปด้วยถุงพลาสติกใส่ขนมสุดคลาสสิค แขนขวาเป็นนางเล็ด แขนซ้ายเป็นขนมปังเนยน้ำตาลอบกรอบ ข้างละสามสิบถุงได้ พอมีคนกดออกจากร้านแกก็รีบสาวเท้าสวนเข้ามาในร้านคงเพราะยกแขนไม่ไหว แล้วก็เปิดการขายโดยไม่รอช้า
“ช่วยป้าซื้อหน่อยนะจ๊ะ”
ป้าเดินไปทุกที่นั่งยกเว้นผมคนเดียว เข้าใจว่าผมคงจะแต่งตัวชำรุดทรุดโทรมพอ ๆ กัน ป้าจึงยกเว้นให้ ในร้านมีคนสักสามสิบที่นั่งอยู่ แกขายขนมปังกรอบได้ถุงนึงในราคา 20 บาท สุภาพสตรีท่านหนึ่งช่วยอุดหนุนหลังจากสอบถามอยู่พักใหญ่ว่าไปรับที่ไหนมา อร่อยไหม เอาเงินไปทำอะไร ส่วนใหญ่ทำเป็นมองไม่เห็น ที่สบตาแกก็ส่ายหน้าเป็นคำตอบ ป้าก็เข้าใจสัญญาณนั้นและไม่รบกวน
เดินวนเวียนทั้งร้านแล้วได้เท่านี้ ป้าก็ออกจากร้านแอร์เย็นฉ่ำไปยืนถอนหายใจอยู่นอกประตูในตอนสายของวันที่เขาว่าร้อนที่สุดของเดือนมีนาคม แล้วพาร่างชราเดินจากไปอย่างช้า ๆ แต่พ้นมุมต้นไม้นั้นแล้ว ผมก็ไม่เห็นต่อไปว่าป้าแกเดินไปขายที่ไหนต่อ เดาเอาว่าเธอคงเดินไปชายต่อบริเวณหน้าโรงพยาบาลเอกชนใกล้เคียงกัน
ส่วนขนมที่สุภาพสตรีท่านนั้นซื้อไป เธอไม่ได้หยิบไปด้วย คงวางอยู่ที่โต๊ะที่เธอเคยนั่งอยู่ เธอออกไปหลังจากป้าออกจากร้านไปครู่หนึ่ง เดินไปคนละทางกันกับป้า และตอนผมออกจากร้านหลังจากนั้นอีกราวยี่สิบนาที ขนมถุงนั้นยังคงวางอยู่ ณ ที่เดิม เธอคงซื้อเพราะอยากช่วยเหลือ หรือไม่ก็ตัดรำคาญ ไม่ได้ต้องการกินมันอย่างแท้จริง
ห้วงเวลาที่ป้าเดินเข้ามาขายขนมนั้นไม่ยาวนานนัก สักสิบนาทีเห็นจะได้ แต่มันสร้างคำถามในใจผมมากมายทีเดียว ทั้งด้านครอบครัว การศึกษา ความเหลื่อมล้ำ ความเป็นธรรมและความโอบอ้อมอารีในสังคม ความสามารถในการหารายได้ตามช่วงวัย สุขภาพ การปฏิรูปสวัสดิการผู้สูงวัย การปฏิรูประบบภาษี ขยะพลาสติก food waste ฯลฯ
ถ้าเรื่องราวนี้ถึงหูพรรคการเมือง ผมอยากจะขอให้ทีมเศรษฐกิจทั้งหลายคิดวิเคราะห์ให้ดี ก็จะสามารถสร้างชุดนโยบายสำคัญที่เหมาะสมกับความเป็นจริงได้โดยใช้ภาษีของประชาชนที่เป็นงบประมาณได้ตรงจุด ไม่คิดแบบ one size fits all แล้วสาดเงินงบประมาณไปทั่ว ทั้งที่มันไม่ใช่เงินของท่าน แต่เป็นเงินแผ่นดิน การใช้ other money มันง่าย แต่ถ้าไม่อยากให้เป็นประชานิยมก็ต้องใช้อย่างตรงเป้า คุ้มค่า
กาแฟเข้ม ดำ ขม นมไม่มี โนเช้าวันนั้นรสชาติยังเป็นไปตามมาตรฐานของแบรนด์ แต่มันทำให้ผมฟุ้งซ่านมาก
ผสมอะไรเข้าไปด้วยหรือเปล่านี่!
